Etkinlik Garın yanmasının(lanet..) ardından tekrarlanıyor. Bu gösteri saat 20:00’da, öncesinde Söğütlüçeşme’de de bir performans var.
http://www.facebook.com/event.php?eid=166124093424218&index=1
10 – 11 – 12 Aralık 2010
16:00 ve 18:00 İstanbul İstanbul – Söğütlüçeşme İstasyonu (Haydarpaşa’dan sonraki ilk istasyon)
20:00 Yekpare (Gösteriyi Kadıköy sahilinden izleyebilirsiniz.)
Bir yandan “Eee, 2010 oldu, Taksim’e kesinlikle ilgi çekici veya hoş olmayan çirkin sahneler
Kayıtsızca eğlenme eğilimiyle bir kaçış yeri, hedonist bir ada olarak ünlenen İbiza’ya (İspanya) annemin bitli turist tabir ettikleri gibi üç kuruş parayla, sırtımda çanta, kulübe partiye bulaşmadan, sezon dışına denk gelen Mart ayında (2009) göç yolundaki flamingoları adanın güneyindeki Ses Salinas Tabiat Parkında görmeye gitmiştim. Yazmaya İngilizce karakterle başlamışım, bunu
Bir yükseltiden su dökülmesini nedense çok ilginç bulamıyorum, çaydanlık, kova gibi aparatlarla da bu hissi sağlayabiliriz sonuçta. Gerçekten çok –ama çok- büyük olmayan şelaleler benim için doğa etkinliklerinde nirengi noktaları, mola yerleri, küçük sürprizli manzaralar olarak önem taşıyorlar, başlı başlarına hedef olarak değil.
Halihazırda daha uzun mesafe dolaşsa da yolu olan
TOKİ’den iddialı açıklamalar gelmiş.
Mimarlık ve şehircilik tarihinde çığır açacak başarılara imza atmışlar anladığım kadarıyla. Sular altında kalacak olan Hasankeyf ve Dicle çevresindeki birçok köyü taşırken neleri neleri göz önünde bulundurmuşlar da binlerce yıllık insanlığın, kültürün, tarihin, doğanın orada oluşturduklarının benzerini yapabilmişler. Ben diyeyim bir maketi, siz deyin tıpkısının aynısı. Ilısu
Milano’dan İstanbul’a yılbaşı için ailemi görmeye kara yoluyla, Balkanları geze geze gideyim demiştim, yazdıkça oraları 2008 Noel Balkan Turu diye etiketliyorum.
Lubyana’dan bindiğim trene Sloven-Hırvat sınırında AB dışına çıkacağımız için polisler köpekleriyle doluştu. Pasaport kontrolleri, göz süzmeler, şüpheyle kesmeler, bagaj koklatmalar sonrasında yine bana “o kadar da Balkan değil” gelen bir
Hama’ya gidişimiz elin manyağıyla oldu. Palmyra’dan Homs (Humus) minibüsüne binmiştik, 4 saat yolun ardından Homs’a geldiğimizde otogar şehir merkezine uzak diye “Şehre inip koca Homs’ta otel arayacağımıza Hama’ya gidelim, orası daha küçük yer hem” gibi bir akıl yürüttük. Vefakat Hama minibüsleri de şehrin öbür ucundaki otogardan kalkıyormuş. Nedense şehre inmeye
Daha önce İngilizce karakterle Mardin şöyle geçti diye bir yazıvermiştim, bilgisayarımda denk geldim, koyayım dedim şöyle.. Düzeltmedim açıkçası. 2008’den bunlar.
Mardin Dara’da bir kazida bir haftaligina calismayi firsat bilip donus biletimi isin bitiminden bir kac gun sonraya Batman’dan aldirarak kisa bir tur planladim. Zaten tek basimayken kucuk yerlerde uzun sure kalmak
İsviçre’de Eiger dağını ve Interlaken’i görmek isteyerek yola çıktım, otostopla gezeyim dedim, sonra yolda kaldım ve kayboldum, kar nedeniyle trafiğe kapalı bir dağ geçidini geçtim. O gün bir yere yetişemediğim için karşıma çıkan bir köyde bir evin arka bahçesinde kaldım, sabah muhteşem bir vadide olduğumu farkedip yolda kaldığım yerden itibaren
Melloblocco İtalya’nın Lombardia bölgesinin kuzeyinde, Mello Vadisinde dünya çapında bir boulder-kısa kaya tırmanışı etkinliği. Geçen sene bunun gerçekleştiği haftasonu Milano’da öğrenciyken bir ders için grubumla buluşacağım için başka bir yere gidememiştim, ders buluşması iptal olunca bari boş durmayayım diyerek ayakkabılarımı kaptım, günübirlik gezi niyetine etkinliğin son gününe gittim, sonra insanlarla
Kaynaklar çok güzelmiş yahu!
Bunu 5000 kere söyleyerek insanları sıktım, henüz sıkmadıklarıma da buradan duyurayım. İzmir merkezinde hiç bulunmamış bir tuhaf insan olarak çevresinde gerçekleştirdiğim Kınık’ta(İzmirliler bile gitmez ki buraya?) yaşlı amcalarla kahvede oturup tütün tarımının gelmişi geçmişini tartışmaktan Allianoi’de taş üstünde sekmeye uzanan etkinlik yelpazesine Kaynaklar Köyü/Buca’da tırmanış şenliğinde yaymayı
Bahar, çığ riski, yağış gösteren hava bile şevkleri kıramayabiliyor. Ben, Bilge, Erciyes’te adeta çadırlarına sığındığımız ekipten iki kişi, bir de özlenen Ozan insanı, bir Aladağlar gezmesi yaptık geldik haftasonu. Yağış ile dolu arasındaki kuru hava aralığında Eznevit Klasik, mis, evde oturmaktan o kadar daha iyi ki.. Yürüdük, birbirimizi gördük, sucuk
Bolzano’daki Firmian Dağ Müzesi’ne gittikten sonra Dolomitlerin dağ köylerinin arasında biraz yürümüştüm ve dönüşü de Trento’dan yapayım demiştim. Yolda, önümde sallandığını gördüğüm şeyde Trento Film Festivali’nde bu hattaki otobüslere abonman kartı olanlara indirim olduğu yazıyordu. Daha önce gitmeyi düşündüğüm bu ünlü festivali takip etmeyi aksatmışım, şansıma başladığından haberim olmadan da
Proje sınıfından bir çocuk vardı, nasıl oldu bilmiyorum, birkaç kişi kendimizi birlikte arazi tespiti yapmaya gider, teslimlere sabahlar, hoca çekiştirir bulmuştuk, bu da o gruptaydı. Aslında birkaç kişinin her dönem acısını paylaşması normal de, bu çocukla denk gelmemiz normal değil. O adamla hiçbir şey normal olamaz zaten.
Milyon bomba arasından bir
İsviçre’de Eiger dağını ve Interlaken’i görmek isteyerek yola çıktım, otostopla gezeyim dedim, sonra yolda kaldım ve kayboldum, kar nedeniyle trafiğe kapalı bir dağ geçidini geçtim. O gün bir yere yetişemediğim için karşıma çıkan bir köyde bir evin arka bahçesinde kaldım, sabah muhteşem bir vadide olduğumu farkedip yolda kaldığım yerden
-Arkamızdaki vadi Narpuz 1 de denilen Kayacık vadisi, oradan Kayacık suyu diye bir su akıyor, bu önümüzdeki yalağa çıkmıyorlar yani onu kullanıyorlar. Peck’e şuradan giriliyor –ben 2 kere girdim-, ileride ucundan görünen belden sonra vadi genişliyor, adı Narpuz 2 oluyor, vadi Yasemin geçidinde bitiyor. Şurası da Narpuz Kapı dedikleri yer.
İsviçre’de Eiger dağını ve Interlaken’i görmek isteyerek yola çıktım, otostopla gezeyim dedim, sonra yolda kaldım ve kayboldum, kar nedeniyle trafiğe kapalı bir dağ geçidini geçtim. O gün bir yere yetişemediğim için karşıma çıkan bir köyde bir evin arka bahçesinde kaldım, sabah muhteşem bir vadide olduğumu farkedip yolda kaldığım yerden itibaren