18 Şubat 2012: E-Posta kutuma konu satırında “Dayanıklı insanlar aranıyor” yazan bir mesajın düşüşü.

İleti dizisi beraber dağlara gitmekten sıcak şarap üstüne toplanmaya çeşitli şeyleri beraber yaptığımız bir arkadaş grubu arasında başlatılmıştı. Kimlerin artık yaşlandığıyla ilgili bel altı vuruşlar ve acı eşiği iddialarına meyilli tayfaya yönelik ufak gazlamaların ardından güzergah fikri

-Bayan, ben hayatta iki şeye inanırım. Bir: Lord Shiva. İki: Bob Marley!

(Shiva Himalayalar’da yaşıyor sayılan uyuşturucu müptelası tanrı. Hem yok edici, hem koruyucu ve iyi şans getirici. Hindistan’da en büyük üç tanrıdan günlük hayatta adı en çok geçen olabilir- tabii Vishnu farklı isimleriyle anıldığı için yoğunluğu hissedilmiyor.. Takipçileri ibadet olarak

Görmeden caymayacaksın yahu.
Hele Uludağ’da!
Bu Uludağ faaliyetinde de bunu öğrendik efendim. Malum, volüm volüm Uludağ’ı tanıyoruz bu blogda. O kadar zaman İstanbul’un dibinde dağ olduğu dikkatimizi çekmemişken.. Hah, bir de Uludağ’ı dağdan ziyade *mix* tırmanış bahçesi gibi görmeye karar verdik. Resmen günübirlik gidiliyor çünkü!

Hem mimar olmak hem başka şeyler de yapabilmek

Bu kış üçüncü kez göz göre göre mevsim boyunca düzelmeyen hava ve kar koşullarına rağmen dağa gidip faaliyetin başından döndüm. Kaçkar kış zaten her zaman koşullardan dolayı dönülme ihtimali yüksek bir faaliyet; bunu baştan kabul etmiştik; ama en azından Mezovit’e varıp kamp atabilsek iyiydi diyebiliriz! Demeyiz gerçi, zira hem muhabbet

24 Şubat itibariyle şu memleket kara teslim haberlerinin üzerine Kaçkar’a gideceğiz, zirve deneme adı altında “çığ iner len” deyip ök-küz çayırından dönmeye sanırım. Snowboardlarını kesip getirecekler var, ödünç verirlerse ben de oynarım artık. Bilemedin mata duct tape’le ayaklarımı bağlasam bir şeyler olur diye düşünüyorum.

Büyük Kaçkar kar debelenmesine hedikle gideceğimiz ve

Lanetli rota yılbaşı

Yapmam gereken başka şeyleri yapmadığım için blog da yazmayarak kendimi sabote ediyorum efendim. (Buradan blog sahibesi hakkında şahane fikirler edinmişsinizdir) Ataleti biraz olsun kırmak adına 2011’i 2012’ye bağlayan yılbaşında Aladağlar’da Emler Batı Yüzü’nü denemeye gidişimiz ve patlayıp Uludağ yazılarından tanıdığımız Uğur’la Kapadokya’ya gidişimizin videosunu koyuyorum bakalım.

Eşe dosta yapılan

İstanbul’dan karayoluyla Nepal’e ulaşmayı denemeye gidiyorum. Rotam tam belli değil, hippie trail benzeri, İran Pakistan Hindistan üzerinde çeşitli yerleri yolda seçerim. Vizelerimi tek girişli verdiler, uçakla döneceğim. Tifo, polio ve tetanoz aşıları oldum – hepatit a b için gecikmişim. Karaköy’de iskelenin yanındaki seyahat sağlık merkezinde aşılar ücretsiz ve gideceğiniz yerle

15 Mayıs’ta İstanbul’daki sansüre karşı yürüyüşteydim, böyle fotoğraflar çektim…
http://www.sansursuzinternet.org.tr/

http://bit.ly/lOGQBH zaytung haber yaptı gerçi, onbinlerce insan hayalmiş. olsa olsa 200 kişi falandır o.

Gay lezbiyen biseksüel transseksüel grup gökkuşağı açtı, Pardus grubu ve Linux Kullanıcıları Derneği özgür yazılım özgür internet diye bağırdı. “code.google.com”dan “I <3 porn I masturbate”e tshirtler içinde onbinlerce

Diagonal’den (bir önceki yazı efendim) 2 hafta sonra gittik bir de Kürüz Altoparlak olarak anılan rotayı yaptık. Önceki Uludağ faaliyetinde Uğur ve benden oluşan ekibe bu sefer Alev de katılabildi, bu da onun ilk tamamladığı rota oldu:). Kış sonunda en azından sayesinde krampon giyebildiğimiz için Uludağ efendiye müteşekkiriz resmen!

Rota fotoğrafta

Yahu şuracıkta resmen dağ varmış, bana niye haber vermiyorsunuz?

2010-2011 kış tırmanış sezonunun sondan ikinci günü itibariyle kış kampçılığı eğitimine, snowboarda, hatta çocukken ailemle öylesine gezmeye gittiğim Uludağ’a ilk defa tırmanılacak bir dağ diye gittim. Geç değil mi?

Uludağ’ın zirvesine giden klasik rota çoğu düz bir platoda uzun bir yürüyüşten ibaret, monoton

Bu yaz hep tırmanmaya gideceğimi düşündüğüm Gürcistan’a gezmeye gitmiş bulunmuşken Kafkasları görmeden dönmeyeyim dedim, Tiblis’ten ulaşım kolaylığını da düşünerek-direkt minibüs var- kalktım Kazbegi’ye gittim. Gürcistan’da 5000 metreden yüksek zirve yapma hevesiyle Türkiye’den en fazla tırmanışçının gittiği dağ olan Kazbek’in eteğindeki kasaba.

Kazbegi ve yanıbaşındaki Gergeti, Gürcistan’dan Rusya’ya geçmeden önceki son kasabalar.

Bugün Tarlabaşı’nda yangın çıktı. Neden ve nasıl olduğunu bilmiyorum, ancak tarihi alanlarda çıkan yangınların rantla ilişkisinin Haydarpaşa’daki yangın nedeniyle göz önünde olduğu bir dönemdeyiz. Zeyrek, Süleymaniye yıllardır geceleri yanıveriyordu zaten. Tarlabaşı da birkaç ay önce yıkımların başlamasıyla gündeme gelip sonra tepkileri soğuyan bir yenileme alanı. Bulunsun diye ilk yıkımlar sırasında

Bakan diyor ki:

“Orası ‘Allianoi’ değil. ‘Allianoi’ diye bir yer o kişinin uydurduğu bir kelimedir. Bunu ben ispat ettim. Bunu çok net söylüyorum. Bununla ilgili TRT’yi yanıltmışlar, bir tarihte belgesel diye hazırlamışlar. Belgesel olduğuna göre belgesini gönderin dedim. Böyle bir tarihi kayıt gösteremediler. Genel müdürken TRT’ye sert bir yazı yazdım. Neticede

(Başları Kaletepe’den önce yazılıp da bırakılmış yazı)

Hayatım bir tuhaf oldu, kuş gibi sürekli mevsimleri bekliyorum. Yaz gelse de yaz faaliyeti yapsak, kış gelse de kış faaliyeti yapsak. Dağ faaliyetleri; basit tırmanışlar, yürüyüşler, elimden geldiği kadarı. Yaz geldi geçti işte, ne yaptım? Haziran’da tek başıma Güzeller Kuzeydoğu, geçen hafta Kaldı Kuzey

Bize konak olun. İlla ki olun. Yolunuzun üstü değilse gelin, mesela Yezd’e gideceğinize Erdebil’e gelin.  Azeri misafirperverliği bunu gerektirir: İstanbul-Aksaray’dan direkt İran’a giden otobüsümüzde çoğunluğu İranlı Azeri olan diğer yolculardan öğrendiğimiz ilk Azerice sözcük konak oldu, misafir demek.

Kıvrak manevralarla rotamızın hiçbirinin evine uğramadığını açıklayıp davetleri savdık. Sevgili ve ben bu

-Güdüksün sen! Güdük! Tipsiz!

Üç gündür insan görmemiş olmamın da etkisiyle  (bkz: tek başıma Güzeller Kuzeydoğu faaliyeti) dağlarla konuşmaya başlamıştım, ve muhatabım Kaletepe olmuştu. Bu alçak, gösterişsiz, vasat görünümlü dağa kinim üç yıl öncesine dayanıyordu. (ayrıca bkz: Erciyes’ten de hazzetmem ben) O zaman eteğinden bakmıştım ve benden çok yukarıdaydı, bu seferse