Bugün Tarlabaşı’nda yangın çıktı. Neden ve nasıl olduğunu bilmiyorum, ancak tarihi alanlarda çıkan yangınların rantla ilişkisinin Haydarpaşa’daki yangın nedeniyle göz önünde olduğu bir dönemdeyiz. Zeyrek, Süleymaniye yıllardır geceleri yanıveriyordu zaten. Tarlabaşı da birkaç ay önce yıkımların başlamasıyla gündeme gelip sonra tepkileri soğuyan bir yenileme alanı. Bulunsun diye ilk yıkımlar sırasında
Büyükada benim için Aya Yorgi’ye kadar yürüyüp Yücetepe Kır Gazinosu’nun ızgara etlerine gömülmek demekti. Karşıda bitmeyen betonuyla İstanbul küçücük olurdu, küçük bardaklarda oranın içimi kolay, etkisi yokuş aşağı inişte yalpalarken anlaşılan etiketsiz şarabından içilirdi, çıkana kadar öyle acıkılırdı ki o etten güzel et yenemezmiş gibi olurdu. Yazları bir taraftan güneş
Istanbul’un derdi
Şu aralar İstanbul SOS girişimiyle ilgiliyim. Kayıtsız kalmak bir seçenek de değil aslında, doğduğum, büyüdüğüm şehir küme düşüyor! (Ünlemler ve başlık SOS girişiminden tabii..)
23 yıl gibi İstanbul’un ömründe bir iğne ucu kadar kalacak bir dönemde kentin çarpıklaştığına, sahipsizleştiğine, yağmalandığına, yıkıldığına ve tükendiğine tanık oldum. Fotoğraflardaki yalıların önünden sahil yolu
Etkinlik Garın yanmasının(lanet..) ardından tekrarlanıyor. Bu gösteri saat 20:00’da, öncesinde Söğütlüçeşme’de de bir performans var.
http://www.facebook.com/event.php?eid=166124093424218&index=1
10 – 11 – 12 Aralık 2010
16:00 ve 18:00 İstanbul İstanbul – Söğütlüçeşme İstasyonu (Haydarpaşa’dan sonraki ilk istasyon)
20:00 Yekpare (Gösteriyi Kadıköy sahilinden izleyebilirsiniz.)
Bir yandan “Eee, 2010 oldu, Taksim’e kesinlikle ilgi çekici veya hoş olmayan çirkin sahneler
Bayrampaşa Cezaevi 2008’de kapandı ve giderek çözülüyor. Etrafını çevreleyen duvar yıkıldı, içinde sergiler düzenlendi. İzin alınarak içi gezilebiliyor. Açıldığı 1968’den beridir ilk defa içinde yaşananların yanında yapı olarak da anılıyor, ve tabii artık merkezi bir konuma gelmiş ve İstanbul gibi hızla ve aralıksızca yayılarak büyüyen bir şehirde az sayıda bulunan
Hayatımın bir döneminde Şirinevler’de yaşamak istiyorum.
Diğer dönemlerde Londra, New York, Bişkek, Beyrut falan düşünebilirim, neyse, önemli olan bu değil şimdi. Kanat olan yerde diğer her şey önemini yitiriyor açıkçası.
Tavuk kanada yönelik maksadını aşan sevgi gösterilerimle çevremdekileri üzebildiğimin ve bir haksız rekabet hissine yol açtığımın farkındayım, ama n’apayım, elimde değil. (Sevgilim,
Turist gezdirme bahanesine çok güzel bir günde klasik Büyükada-Yücetepe Kır Gazinosu muhabbetine kaçtım dün. İtalya’dan oda arkadaşım Gianni ve arkadaşları gelmişlerdi, adayı görün adayı görün dedim durdum, götürünce de vapur kaçırttım tam da dönecekleri gün ufak çaplı bir panik modu yaşattım. Dönüşte martıların yansımalarını çekmeye çalıştım, bayağı hoşuma giden bir
Bu dönem baktım tüm proje hocaları kendilerince ilginç görünüyorlar, tercih vermedim. Tesadüfen dahil olduğum grup yüksek yapılar üzerine çalışıyor. Başta göz korkutucu gelse de anladığım kadarıyla konsept ölçeğinde kalacak. Ekolojik falan olacağız işte bu dönem, malzeme teknoloji neyim araştıracağız. Bu da proje destek gezisi İstanbul Sapphire şantiyesinin tepesinden İstanbul