Aklım Başka Yerde tırmanış haberi çevirilerinde bugün:
Alex Hannold El Capitan’daki Freerider rotasını (~IX, ~900+m) 3 saat 56 dakikada serbest solo tırmanarak bu ikonik yüzü serbest solo tırmanan ilk insan oldu!
Rotanın ilk “ipli” solo tırmanışı geçen sonbaharda Pete Whittaker tarafından yapılmıştı. http://www.alpinist.com/doc/web16f/newswire-whittaker-freerider-rope-solo
Bu büyük duvar tırmanışında çağımızın en önemli başarılarından biri. Dawn
Nice zaman sonra blogun görünümünü toparlarken yeni bir şey gireyim dedim, elimin altında da geçen sene Aladağlar Sky Trail öncesi bir Aladağlar yürüyüşü sonrası Facebook’a yazıverdiğim aşağıdaki birkaç satır vardı.
Aşağıdaki fotoğraflarda da Maden’deki göçerlerden Hastahocanın Yaylasındaki çobanlara anması keyifli bir şeyler var.
.. ve o dağ keçileri tarafından uyandırılan sabahların hatırına çekilir oluyor
Ve ondan öğrendiklerim
http://eveningsends.com/climbing/dawn-wall-broke-internet/ adresindeki Andrew Bisharat’a ait yazıyı tırmanış gündemi açısından ilginç gördüm, çevirdim, YTUDAK e posta listesine attım. Buyrun efendim, meraklısına:
(*Blog sahibesinin ön açıklaması: Dawn Wall Yosemite Milli Parkı’ndaki (ABD) El Capitan üzerinde 915m yüksekliğinde bir kaya duvarı. Burada açılan 5.14d dereceli 32 ip boyluk rota zorluğun sürekliliği gibi etkenlerle
Görmeden caymayacaksın yahu.
Hele Uludağ’da!
Bu Uludağ faaliyetinde de bunu öğrendik efendim. Malum, volüm volüm Uludağ’ı tanıyoruz bu blogda. O kadar zaman İstanbul’un dibinde dağ olduğu dikkatimizi çekmemişken.. Hah, bir de Uludağ’ı dağdan ziyade *mix* tırmanış bahçesi gibi görmeye karar verdik. Resmen günübirlik gidiliyor çünkü!
Hem mimar olmak hem başka şeyler de yapabilmek
Bu kış üçüncü kez göz göre göre mevsim boyunca düzelmeyen hava ve kar koşullarına rağmen dağa gidip faaliyetin başından döndüm. Kaçkar kış zaten her zaman koşullardan dolayı dönülme ihtimali yüksek bir faaliyet; bunu baştan kabul etmiştik; ama en azından Mezovit’e varıp kamp atabilsek iyiydi diyebiliriz! Demeyiz gerçi, zira hem muhabbet
24 Şubat itibariyle şu memleket kara teslim haberlerinin üzerine Kaçkar’a gideceğiz, zirve deneme adı altında “çığ iner len” deyip ök-küz çayırından dönmeye sanırım. Snowboardlarını kesip getirecekler var, ödünç verirlerse ben de oynarım artık. Bilemedin mata duct tape’le ayaklarımı bağlasam bir şeyler olur diye düşünüyorum.
Büyük Kaçkar kar debelenmesine hedikle gideceğimiz ve
Hm, bunu dağcılık tarihiyle ilgilenmeyen biri için ayrıca açıklamakla uğraşamayacağım açıkçası:) Ama kim okursa okusun ilginç bir metin olduğunu düşünüyorum.
Daha önce “Dağcılık Müzeleri” projesinin Firman ayağına gittiğim ve yazdığım Reinhold Messner’a şu aralar gündemde olan (açıklamayacağım bu gündem durumu işte) Cerro Torre’deki boltların sökülmesi konusunu sormuşlar. Hem Cerro Torre hem
Lanetli rota yılbaşı
Yapmam gereken başka şeyleri yapmadığım için blog da yazmayarak kendimi sabote ediyorum efendim. (Buradan blog sahibesi hakkında şahane fikirler edinmişsinizdir) Ataleti biraz olsun kırmak adına 2011’i 2012’ye bağlayan yılbaşında Aladağlar’da Emler Batı Yüzü’nü denemeye gidişimiz ve patlayıp Uludağ yazılarından tanıdığımız Uğur’la Kapadokya’ya gidişimizin videosunu koyuyorum bakalım.
Eşe dosta yapılan
Diagonal’den (bir önceki yazı efendim) 2 hafta sonra gittik bir de Kürüz Altoparlak olarak anılan rotayı yaptık. Önceki Uludağ faaliyetinde Uğur ve benden oluşan ekibe bu sefer Alev de katılabildi, bu da onun ilk tamamladığı rota oldu:). Kış sonunda en azından sayesinde krampon giyebildiğimiz için Uludağ efendiye müteşekkiriz resmen!
Rota fotoğrafta
Yahu şuracıkta resmen dağ varmış, bana niye haber vermiyorsunuz?
2010-2011 kış tırmanış sezonunun sondan ikinci günü itibariyle kış kampçılığı eğitimine, snowboarda, hatta çocukken ailemle öylesine gezmeye gittiğim Uludağ’a ilk defa tırmanılacak bir dağ diye gittim. Geç değil mi?
Uludağ’ın zirvesine giden klasik rota çoğu düz bir platoda uzun bir yürüyüşten ibaret, monoton
(Başları Kaletepe’den önce yazılıp da bırakılmış yazı)
Hayatım bir tuhaf oldu, kuş gibi sürekli mevsimleri bekliyorum. Yaz gelse de yaz faaliyeti yapsak, kış gelse de kış faaliyeti yapsak. Dağ faaliyetleri; basit tırmanışlar, yürüyüşler, elimden geldiği kadarı. Yaz geldi geçti işte, ne yaptım? Haziran’da tek başıma Güzeller Kuzeydoğu, geçen hafta Kaldı Kuzey
-Güdüksün sen! Güdük! Tipsiz!
Üç gündür insan görmemiş olmamın da etkisiyle (bkz: tek başıma Güzeller Kuzeydoğu faaliyeti) dağlarla konuşmaya başlamıştım, ve muhatabım Kaletepe olmuştu. Bu alçak, gösterişsiz, vasat görünümlü dağa kinim üç yıl öncesine dayanıyordu. (ayrıca bkz: Erciyes’ten de hazzetmem ben) O zaman eteğinden bakmıştım ve benden çok yukarıdaydı, bu seferse
Aşağı yukarı bir yıldır insanları Geyve’deki tırmanış bahçesine gidelim diye dürtüyorum, anca gidebildik. İstanbul’dan bir haftasonu faaliyeti için bu kadar uygunken böyle uzun hikayeye dönmesi inanılmaz.
Kampa varınca ilk tepkim “Dağ gibi bunlar!” oldu. Yer yer 100 metreden fazla yükselen kaya kuleleri resmen bir tırmanış bahçesine değil, gerçek bir dağ faaliyetine
Uzunca zaman blogu güncellemedikten sonra bari biraz fotoğraf ekleyeyim diyorum. Buraları ihmal ettiğim süre zarfında gezdim tozdum, zibidilik yaptım, aktivizm bıtbıt diyedurdum. Gürcistan, dağ faaliyeti, Gökçeada yaz miskinliği şu bu derken yazacak şeyler birikti, ama yazma kafası kalmadı.
Şu aşağıdaki fotoğraflar Niğde-Aladağlar’daki Kaldı Kuzey Buzulu’nda katıldığım buzul eğitiminden. Yazacak pek bir
Doğa Araştırmaları, Sporları ve Kurtarma Derneği’nin (DASK) düzenlediği Anadolu Dağ Maratonu (ADAM) adında maraton sözcüğü bulunmasına karşın birçok kişinin koşmadığı bir etkinlik. Yön bulma, harita okuma ve koordinatları verilen istasyonlar arasında rota belirleyip dağlık arazi koşullarında uzun mesafeleri yaya gitmeyi içeriyor. Bir doğa faaliyeti olarak planlama ve karar verme becerilerine
Sisin içinde ileriyi görmeden coğrafi eşikler aşıyorduk. Bulutların bir tarafına yığıldıkları, rüzgarların artlarında estiği, insanlarının ardıyla ilişki kurmadıkları, çiçeklerin iki yanında farklı renklerde açtığı, bir yerin gidilmeye değecek kadar yakın olup olmadığını belirleyen engellerden iki dağ geçidini aşarak ulaşılan bir bölgeye gidiyorduk. Kaçkarlara gelen çoğu kişinin fazla uzak bulduğu Altıparmak