Milano’dan İstanbul’a yılbaşı için ailemi görmeye kara yoluyla, Balkanları geze geze gideyim demiştim, yazdıkça oraları 2008 Noel Balkan Turu diye etiketliyorum.

Lubyana’dan bindiğim trene Sloven-Hırvat sınırında  AB dışına çıkacağımız için polisler köpekleriyle doluştu. Pasaport kontrolleri, göz süzmeler, şüpheyle kesmeler, bagaj koklatmalar sonrasında yine bana “o kadar da Balkan değil” gelen bir

İsviçre’de Eiger dağını ve Interlaken’i görmek isteyerek yola çıktım, otostopla gezeyim dedim, sonra yolda kaldım ve kayboldum, kar nedeniyle trafiğe kapalı bir dağ geçidini geçtim. O gün bir yere yetişemediğim için karşıma çıkan bir köyde bir evin arka bahçesinde kaldım, sabah muhteşem bir vadide olduğumu farkedip yolda kaldığım yerden itibaren

2008 Aralik Balkan gezime baslayisimin hikayesi, önceden Türkçe karaktersiz yazmıştım, olduğu gibi koyayım dedim.

Dogusuna gecildigi andan itibaren her kosede bir borekcinin gorunmeye basladigi, Balkanlara geldiginizi biraz da buradan anladiginiz Italya Slovenya sinirini yaya gecmek istedim

Vefakat sinir yaya yolu degilmis pek, buyrun burdan yakin..

20 Aralik 2008 Cumartesi

Yillardir hayal ettigim Balkan gezime

İlk İzlenimler

Suriye’ye Cilvegözü sınırkapısından girerken göreceğiniz yazı “Welcome to Assad’s Syria” diyor. Yönetimin babadan oğula geçtiği bir ülkeden bahsediyoruz, tarih itibariyle Hafız Esat’ın oğlu “Başar Esat’ın Suriye’si”.

Zemin kat cepheleri fayans kaplı, üst katları yığma taşmış gibi kaplanmış yapıların arasında hız sınırı ve trafik kuralları yokmuş hissi yaratan bir yoldan Halep’e

Proje 7’yi delicesine ihmal ettiğim şu günlerde hatırlamak lazım; konut yaşam kurguları demiştim değil mi?

Yüksek yapı projesine düştüm ya, yüksek yapı kullanıcıyı ne yapar da kentten  koparmaz diye sormak istiyorum ama bunun için çalışmak lazım tabii. Bir derdim de mevcut konut stoğunun verimsizliği, kentte hayat değiştikçe kamusal/ortak/mahrem eylemler de değişiyor,