(Başları Kaletepe’den önce yazılıp da bırakılmış yazı)

Hayatım bir tuhaf oldu, kuş gibi sürekli mevsimleri bekliyorum. Yaz gelse de yaz faaliyeti yapsak, kış gelse de kış faaliyeti yapsak. Dağ faaliyetleri; basit tırmanışlar, yürüyüşler, elimden geldiği kadarı. Yaz geldi geçti işte, ne yaptım? Haziran’da tek başıma Güzeller Kuzeydoğu, geçen hafta Kaldı Kuzey

Sisin içinde ileriyi görmeden coğrafi eşikler aşıyorduk. Bulutların bir tarafına yığıldıkları, rüzgarların artlarında estiği, insanlarının ardıyla ilişki kurmadıkları, çiçeklerin iki yanında farklı renklerde açtığı, bir yerin gidilmeye değecek kadar yakın olup olmadığını belirleyen engellerden iki dağ geçidini aşarak ulaşılan bir bölgeye gidiyorduk. Kaçkarlara gelen çoğu kişinin fazla uzak bulduğu Altıparmak

-Siz Türkler, hm, yani yaşlı olanlarınız için geçerli, tanıdığınız tanımadığınız herkesi evlendirmeye çalışmak gibi bir geleneğiniz mi var?

-Hah, evet ya, ne zaman Prizren’e gitsek yaşlı Türk kadınlar bize tanımadığımız insanlarla evlenmeyi düşünüp düşünmediğimiz soruyorlar! Komşularının kızları, torunları, uzaktan tanıdıkları..

Priştina’da 30 yaşını geçmiş iki bekar Arnavut adamdan bunları dinlerken söylediklerini yadırgamayışımla

Bahar, çığ riski, yağış gösteren hava bile şevkleri kıramayabiliyor. Ben, Bilge, Erciyes’te adeta çadırlarına sığındığımız ekipten iki kişi, bir de özlenen Ozan insanı, bir Aladağlar gezmesi yaptık geldik haftasonu. Yağış ile dolu arasındaki kuru hava aralığında Eznevit Klasik, mis, evde oturmaktan o kadar daha iyi ki.. Yürüdük, birbirimizi gördük, sucuk

31 Ocak 2009 gecesi, önceki haftaki Erciyes faaliyetinde leş gibi oldukları için kirli çamaşırların arasında bıraktığım ancak arada geçen sürede yıkanmadıklarını yola çıkmadan hemen önce giyeceğimde öğrendiğim, üstelik de bu süre zarfında kedimin üzerlerine işediği ve bunun üzerinden kuruyacakları kadar zamanın geçtiği kıyafetlerimi giyip Niğde yoluna düştüm. Yeni yıla girerken

Macaristan’da Moğol Gibi!’yi yazarken buraya bir yurt yazısı daha gireceğimi düşünmemiştim açıkçası. Kan mı çekiyor nedir, orta asya çekiklerini buluyorum ben. Fotoğraf çeken Japon dediğime bakmayın, Kırgızlar arasında da yabancılık çekmeyebilitem var.

Bu sefer dağ peşinde onca gidip gelmeye daha önce iki kere gezme amacıyla dolaşabildiğim, bir şekilde daha önce altına

Sarı iç anadolu düzlüklerinden tek başına yükselen, heybetli olduğu kadar zarif,  tek ve etkileyici dağ ekolüyle arama bir süre mesafe koymak istiyorum, lütfen.

Hasan masan bilmiyorum zaten, yalnız Erciyes’e 3 kere gittim, şimdilik yeter. İlk gidişimden önce “ya bir sürü rotası var hem de çok estetik falan neden hep Aladağlar’a giden

Atlas Dağları Kuzey Afrika’da Fas’tan Cezayir ve Tunus’a Atlas Okyanusu’na dik uzanan, en yüksek kısmı 4.000 metrenin üzerinde 10 zirveyle Fas’ta kalan bir silsile. Fas’ı Sahra çölünden ayırıyor, tahmin edilebilir ki oldukça sıcak bir iklimde ve yüksekliğine karşın sert koşulları yok. 4167 metreyle Kuzey Afrika’nın en yüksek zirvesi Jbel Toubkal

Bu dönem baktım tüm proje hocaları kendilerince ilginç görünüyorlar, tercih vermedim. Tesadüfen dahil olduğum grup yüksek yapılar üzerine çalışıyor. Başta göz korkutucu gelse de anladığım kadarıyla konsept ölçeğinde kalacak. Ekolojik falan olacağız işte bu dönem, malzeme teknoloji neyim araştıracağız. Bu da proje destek gezisi İstanbul Sapphire şantiyesinin tepesinden İstanbul