İstanbul’dan karayoluyla Nepal’e ulaşmayı denemeye gidiyorum. Rotam tam belli değil, hippie trail benzeri, İran Pakistan Hindistan üzerinde çeşitli yerleri yolda seçerim. Vizelerimi tek girişli verdiler, uçakla döneceğim. Tifo, polio ve tetanoz aşıları oldum – hepatit a b için gecikmişim. Karaköy’de iskelenin yanındaki seyahat sağlık merkezinde aşılar ücretsiz ve gideceğiniz yerle
Yahu şuracıkta resmen dağ varmış, bana niye haber vermiyorsunuz?
2010-2011 kış tırmanış sezonunun sondan ikinci günü itibariyle kış kampçılığı eğitimine, snowboarda, hatta çocukken ailemle öylesine gezmeye gittiğim Uludağ’a ilk defa tırmanılacak bir dağ diye gittim. Geç değil mi?
Uludağ’ın zirvesine giden klasik rota çoğu düz bir platoda uzun bir yürüyüşten ibaret, monoton
Büyükada benim için Aya Yorgi’ye kadar yürüyüp Yücetepe Kır Gazinosu’nun ızgara etlerine gömülmek demekti. Karşıda bitmeyen betonuyla İstanbul küçücük olurdu, küçük bardaklarda oranın içimi kolay, etkisi yokuş aşağı inişte yalpalarken anlaşılan etiketsiz şarabından içilirdi, çıkana kadar öyle acıkılırdı ki o etten güzel et yenemezmiş gibi olurdu. Yazları bir taraftan güneş
Doğa Araştırmaları, Sporları ve Kurtarma Derneği’nin (DASK) düzenlediği Anadolu Dağ Maratonu (ADAM) adında maraton sözcüğü bulunmasına karşın birçok kişinin koşmadığı bir etkinlik. Yön bulma, harita okuma ve koordinatları verilen istasyonlar arasında rota belirleyip dağlık arazi koşullarında uzun mesafeleri yaya gitmeyi içeriyor. Bir doğa faaliyeti olarak planlama ve karar verme becerilerine
Kışı sıcak şarap deneyleriyle geçirdik. Adını bilmediğim bir takım baharatlarla ve süper bir karıştırgaç olarak çubuk tarçınla haşır neşir oldum. Sonra yaz geldi, hani egzantrik meyveli hafif alkol derken Efes Pilsen One Love Festival’ın kokteyline gidebilmiş bulunduk-hayati meselesinin açıklamasına geç kalmıştık gerçi. Bira mojito diye bir şey yapmışlar, amanin nedir
Hayatımın bir döneminde Şirinevler’de yaşamak istiyorum.
Diğer dönemlerde Londra, New York, Bişkek, Beyrut falan düşünebilirim, neyse, önemli olan bu değil şimdi. Kanat olan yerde diğer her şey önemini yitiriyor açıkçası.
Tavuk kanada yönelik maksadını aşan sevgi gösterilerimle çevremdekileri üzebildiğimin ve bir haksız rekabet hissine yol açtığımın farkındayım, ama n’apayım, elimde değil. (Sevgilim,
-Merhaba burada balık yiyebileceğimiz başka salaş yer var mı?
Kader Hanım homurdanıyor; “salaşmış, peh!” diyor. Hiç öyle denir mi çiçek gibi mekana? Ağzımız narlı balık dolu dönüp bakıyoruz fazla durmayıp gidecek bu densize. Tatil boyunca balık kokmaktan bıkan ben bile hapur hupur balık yiyorum- ki hiç sevmem aslında. Az kalsın salata
Deniz mahsulu, domates reçeli veya ada çayı olmayan 3 adalı tat
Yukarıdakilerin fotoğraflarını ben çekmemişim ve Cevher’inkileri kullanmak istemiyorum diye değil. Gerçekten. Denizden babası çıksa denizden çıkanı tanımam deyip sırtını çevirecek kadar balık sevmeyen, domates reçelinden etkilenmek bir yana biraz saçma bile bulan, bitki çayı sevgisi gani olup da adaçayıyla yeni