-Siz Türkler, hm, yani yaşlı olanlarınız için geçerli, tanıdığınız tanımadığınız herkesi evlendirmeye çalışmak gibi bir geleneğiniz mi var?

-Hah, evet ya, ne zaman Prizren’e gitsek yaşlı Türk kadınlar bize tanımadığımız insanlarla evlenmeyi düşünüp düşünmediğimiz soruyorlar! Komşularının kızları, torunları, uzaktan tanıdıkları..

Priştina’da 30 yaşını geçmiş iki bekar Arnavut adamdan bunları dinlerken söylediklerini yadırgamayışımla

Milano’dan İstanbul’a yılbaşı için ailemi görmeye kara yoluyla, Balkanları geze geze gideyim demiştim, yazdıkça oraları 2008 Noel Balkan Turu diye etiketliyorum.

Lubyana’dan bindiğim trene Sloven-Hırvat sınırında  AB dışına çıkacağımız için polisler köpekleriyle doluştu. Pasaport kontrolleri, göz süzmeler, şüpheyle kesmeler, bagaj koklatmalar sonrasında yine bana “o kadar da Balkan değil” gelen bir

2008 Aralik Balkan gezime baslayisimin hikayesi, önceden Türkçe karaktersiz yazmıştım, olduğu gibi koyayım dedim.

Dogusuna gecildigi andan itibaren her kosede bir borekcinin gorunmeye basladigi, Balkanlara geldiginizi biraz da buradan anladiginiz Italya Slovenya sinirini yaya gecmek istedim

Vefakat sinir yaya yolu degilmis pek, buyrun burdan yakin..

20 Aralik 2008 Cumartesi

Yillardir hayal ettigim Balkan gezime

Proje 7’yi delicesine ihmal ettiğim şu günlerde hatırlamak lazım; konut yaşam kurguları demiştim değil mi?

Yüksek yapı projesine düştüm ya, yüksek yapı kullanıcıyı ne yapar da kentten  koparmaz diye sormak istiyorum ama bunun için çalışmak lazım tabii. Bir derdim de mevcut konut stoğunun verimsizliği, kentte hayat değiştikçe kamusal/ortak/mahrem eylemler de değişiyor,