Yine Yurt Buldum: Niğde’de Kırgız Gibi!
yurt aslında oldukça geniş ve stabil bir yapı tipi. ahşap dikmelerin üzerine iplerle bağlanmış keçe örtülerden oluşuyor. içi rahat da, şu çevrede biraz tuhaf görünmediğini söyleyemeyeceğim..
Macaristan’da Moğol Gibi!’yi yazarken buraya bir yurt yazısı daha gireceğimi düşünmemiştim açıkçası. Kan mı çekiyor nedir, orta asya çekiklerini buluyorum ben. Fotoğraf çeken Japon dediğime bakmayın, Kırgızlar arasında da yabancılık çekmeyebilitem var.
Bu sefer dağ peşinde onca gidip gelmeye daha önce iki kere gezme amacıyla dolaşabildiğim, bir şekilde daha önce altına kadar gelip de kalesine çıkma fırsatı bulamadığım Niğde’de kalede bir yurt buldum. Abdulkadir Bor Bey kalenin cafeli turistiklikli işletmesini almış ve buraya, ortalık yere şöyle, cafe yapısı olarak bir tür Türk otağı, bir yurt kurmuş. Ben bir soruda “bu yurt..” diye söze girince çadır demediğim için ilgili görüp heveslendi, kültür merkezinin altında da antikacım var derken yapıyı Kırgızistan’dan getirttiğini anlattı, burada duman çıkışını ayarlamakta bile zorlanmışlar, değil komple yapmak.. bünyede antika merakı da olunca toparladığı objelerle içeriyi doldurmuş, motiflerini açıklıyor sorunca.
yılbaşında dağa gitmiştik, fırtına çıkınca indik, Niğde'de geçirecek zamanımız oldu. kaleden üzerimize inen hava görünüyor
kaleden dağlar arasında bir çanakta duran niğde'nin kent panoramasını çekmek istemiştim, karşıma bu yurt çıktı
hm, şey, dağdan indik de:) dağ dönüşü kapıya bırakılan botlar sevdiğim fotoğraf konuları arasında. yurt da botlarımız gibi deriden, yani su geçirmez nefes alabilir malzemeden. daha geçen çatı sistemleriyle ilgili bir uygulamada pahalı membranlı su yalıtımı malzemelerini anlatıyorlardı, alın işte, yapılmışı var..
içerisi mekan sahibinin koleksiyonundan etnik aksesuarlarla dolu. bir de uyarı var, elle yazılmış, oturup bir şey sipariş etmeyenlere bunlarla fotoğraf çektirmek 1tl. neyse biz nargilemizi bekliyoruz..
macaristan'da kaldığım yurt gibi bunun da ortasında ateş yakılacağı düşünülmüş. burada o parti ateşi değil de nargile közü oluyor. (evet dikkat et denmesine ve görmüş olmama rağmen çarptım bu arada)
içeriyi havalandırmak için baca niyetine yurdun üst kısmındaki keçeyi açmak gerekiyor. çok kolay da değil öyle, çıkıp çeke çeke anca..
yurt sahibi abdulkadir bey baca işi oldu olmadı diye bakıp talimat veriyor
içeride nargile dumanı artınca havalandırma için tavan aralandı, yalnız aradan yağmurun incelememize katılmasına engel olacak bir teknoloji yok henüz. orta asya kuru yer, malumunuz. püsküller de savaşta kafası alınıp saçlarıyla asılan rakipleri temsil ediyormuş, geleneklerimizi göreneklerimizi öğreniyoruz..
bu motifler de geyik boynuzlarıymış. orta asya türkleri, anima inancı falan: ölen atalarının dünyaya geyiksi hallerde geldiğine inanan adamın atalarını motiflerle onurlandırma hali
antikacı efendi bunu da swastikaya ilham veren antik motiflerden biri olarak tanıttı, orta asyada da varmış demesine, çiçekmiş ama orada
hizmette sınır yok, dağdam inmiş leş ayaklara keçe terlik de sağlanır
nargile iyi, kitsch turistik bir niğde cafesi için oldukça iyi. köz tazelemeyi de ihmal etmiyorlar. yalnız plastik bardakta çay, o kadar özene.. yoo dostum yoo..
meyve sularını taşıyıcılarla keçenin arasına sıkıştırmak da fena fikir değil, dışarısı buz gibi, kenarda soğuyolardır da.. biri sipariş verince oradan çekip veriyolar, gördük bunu.
mekan tutmuş, akşamüzer, gayet kalabalık oluyor. zaten niğde'de çok fazla oturacak yer yok hani, gidilir buraya.
akşam olup, içerisi dolup, saatlerdir tuttuğumuz tavlaya talip çıkınca kalkma vakti gelmişti. kale güzel ya, manzaralı, dağlar falan, bakınız akşamüzeri niğde
