salim abinin evinden

-Arkamızdaki vadi Narpuz 1 de denilen Kayacık vadisi, oradan Kayacık suyu diye bir su akıyor, bu önümüzdeki yalağa çıkmıyorlar yani onu kullanıyorlar. Peck’e şuradan giriliyor –ben 2 kere girdim-,  ileride ucundan görünen belden sonra vadi genişliyor, adı Narpuz 2 oluyor, vadi Yasemin geçidinde bitiyor. Şurası da Narpuz Kapı dedikleri yer. Arkadaki yüz Volkan’ın bir ara girmek isterim dediği güneybatı yüzü.

Birlikte Emler dağı batı sırt rotası niyetiyle Aladağlar’a geldiğimiz, daha deneyimli olmasına karşın benden önce ona bir anlamda “rehberlik” yapacak daha bilgili biri olmadan dağa gelmediği için çevreye çok dikkat etmemiş, hatta gelirken yoldan dağlara bakıp “bunlardan hangisi Emler şimdi?” demiş sevgilime çevreyi anlatıyorum. Atladığım nokta batıdan doğuya yükselen vadiyi arkamıza aldığımıza göre dağa kuzeyinden yaklaşmakta olduğumuz- adeta adı batı rotası olan yer için traktörden indiğimiz Gelincik Kayalardan Narpuz’a kadar gelmememiz gerekiyordu! Çantamda da sevgilinin bana yılbaşında aldığı, şımarıkça her tarafa taşıdığım ama henüz hiç kullanmadığım pusula var, aksesuar niyetine boynuma asacağım galiba, hatun kişiye takı makı alınır ne bileyim..

Dağa gelirken gözüm Demirkazık Kuzeydeydi, yanımızda daha önce kuzeybatı sırtını çıkmış bir ekip vardı. O yolda genelde uyuduğum için uyanmam batı yüzünün göründüğü aşamaya denk geliyordu, bu seferse gözüm erkenden kuzeye takılmıştı. Çok ulaşılmaz duruyordu, gölgede karanlıktaydı, ama dönünce öğrendim ki tam da o tarihlerde birileri oraya-hem de kışın- çıkıyorlarmış! (yuh!) Yanımızdaki diğer ekip daha önce çıkmak istediğimiz rotaya birkaç kez girmişti, onlara ayrılmadan rota girişini o kadar fazla tarif ettirmiştik ki sonunda yüzde bakmadığımız kulvarcık kalmamıştı. Yalnız giriş baktığımız açıdan görünmüyordu, üstüne çıkmamız gereken bir kaya kütlesi vardı. O arada sevgili son noktayı koymak üzere şu sarı kayaların oradan mı dedi –kitaptaki tarifte geçen belirgin kulelere ithafen- ve bu onaylandıktan sonra yola koyulduk. Tüm şaşkalozluğumuzla Narpuz 1’in ortasındaki o kulelerin yanına geldiğimizde çok geniş bir yere giriş bulduk, en belirgini diye girdiğimiz bu yerle “kulvar değil vadi maşallah! Karayalak kadar!” diye dalga geçiyorduk. Öyle de sivri zekalıyız.

Sonuç olarak çok utanıyorum, orada gerçekten vadi varmış ve aylarını ders kitabı arası rehber kitap-harita tutup plan yapmakla geçirmiş bünye olarak kendisini görmemişim bile. Dipsiz vadiymiş adı. Vay bana. Biz de işte neredeyiz lan- niye iki tarafımız kapalı, bir tarafın manzaraya açılması gerekmiyor muydu – buradan yana geçip rotaya bağlanabilir miyiz acaba vb diye diye çıktık çıktık, bir çanağa vardık. Telefon çekiyordu, rotayı bilen arkadaşı aradık, biz böyle içbükey etaplardan oluşan geniş bir kulvarda 400m kadar çıktık, bir beli geçtik, bir çanağa vardık, burada kar ve kayalar falan var diye. Bu tarifle nerede olduğumuzu anlayamadı. Biz de çanakta keşfe çıktık, aşağıda bizi dağa bırakan süper traktörcü Salim Abi’nin evinden çektiğim fotoğrafa bakarak Emler’den bir tarafta Bozkaya’ya, bir tarafta Yasemin’e inen sırtın altında olduğumuzu gördük. Burayı rahat bir sırt diye hatırlıyordum, çanaktan da rahat bir yamaç vardı-geçitmiş- sabah  çıkar bakarız diye çanakta bivakladık. Bari şu -bir yere varmadığı için dipsiz denilen- pek gidilmeyen vadinin ve o açıdan kayacık sırtının bir kaç fotoğrafını koyayım değil mi, değişiklik olsun.. Aşağıda geçidin oralardan panorama..

Biz gayet mutluyduk aslında, sevgili sevgili yıldızların altında yatıyorduk, hava çok güzeldi, bivağın ağzını bile kapamamıştık. Gelirken çığ iner lan buradan diyorduk ama kar çok güzel oturmuş ve sertti. Bu arada 400 m kadar çıktık derken 1000m kadar çıkmışız, ayarsızlık ve iyi kar koşulları! Sabah geçide çıktık ama hava bozunca sırta bakamadan döndük. Şuursuz faaliyet sonları!

Dönüşte gözüm alakasız tekrar Demirkazık Kuzey’e takılıyordu, insanlara gösterip “insan mı çıkıyor buraya, saçmalık!” diyordum. Salim abi Dipsiz göl tarafında birileri var, birkaç gündür oradalar, dönmelerine de daha var demişti. Onlar Dipsiz gölde değil o baktığım duvardalarmış adeta. Saçmalık! İnsan yapabilecek gibi durmayan şeyler yapıyor insanlar! Biz de kaybolmuş yıldızlara falan bakıyorduk işte.

yıldızlar kaysın diye bekleyip bir şey olmayınca 15 saniye pozlayıp biraz kaydırarak da benzer etkiler elde edebiliyoruz

aslında bir miktar bilinçliyiz: sevgili Tunç Fındık planlı bivağa giderken yemeği pişirip götürmüş diye okumuş, hemen özendik fesleğenli-kekikli-domatesli-sucuklu bulgur yapıp aluminyum folyoya sardık, su ısıttığımız kabı kirletmeden ısıttık falan..

enteresan hava olayları

demirkazık'ın biz giderken şahsi bulutu vardı..

dönerken de birbirimize demirkazık'ın şahsi bulutunu gösterdik, zaten herkes ona bakıyormuş..

bizim yürürken içinde olmak istemediğimiz hava koşullarında tırmanılan kuzey yüzü, yoldan, sağda..